Kanatlarım olsa...

Kapattım gözerimi,taktım kulaklıklarımı son ses dinliyorum son ses...İçime işliyo sanki her kelime...Hani böyle unutmuş görünürsün,umursamazsın ama aslında her tebessümünde içine batan bişey olur.Öyle bişeydir işte...
Zor zamanlardı evet ama bitmek üzere artık hissediyorum.Ve yine gördüm ki yalnızda ayağa kalkabiliyorum...

Tekrar dinlerim..Yine hissederim...Bilirim ki yine iyi gelir.. (Duymak için mi?_sadece bi Tık!)

Gözdem bu gün çıktı Çanakkaleden...Önce İzmir istikamet,sonrası mmm..:)

Burdur'dur onu bulmak istediğim yer...Yine çok özledim canımı.Nasıl iyi gelir bana her zaman nasıl mutlu eder,nasıl gülümsetir...Az kaldı demekten yorulduk artık...Az kaldı bulucaz birbirimizi evimize gidicez demekten...

Yine makarnalar yapcaz,kahveler içicez,kahvelerin öncesinde belki şarap belki bira dicez,dedikodular yapcaz,en saçma şeylere en koca kahkahalarımızı atcaz,sonra da sebepsiz durduğumuz yerde gözlerimiz dolcak belki...Ama önemli olan bi nokta varsa şayet bu söylenenlerde herşeyin birlikte yaşanma keyfinin olmasıdır.

Her halimizdeki samimiyetimizdir,çocukluğumuzdan kalma masumiyetimizdir,geçirilen bi çocukluk,omuz omuza verip büyümeye çabalamamızdır...O başkadır...O sadece'dir...O hep iyi ki'lerimdendir.10 yıl önce olduğu gibi...İyi ki vardır!Bundan sonrada iyi ki olucaktır :)

Şu ayakları yantiri yuntiri olan sol taraftaki küçümen Ben.Sağda ki -Noluyomuş orda? diye dikkatle bakınanda Gözdem:)

Neden mi?-Bilmem ki :)

**Gülüşlerimiz her zaman çilek kokulu...Tadı da hep aynı... :)