Gün dadiş günüdür.

Dün onca yorgunluk,zorluk içinde aldığım öyle güzel bi haber var ki en kıymetlisinden,hiç bişeye değişmem...
Annemde,babamda bende o kadar mutluyuz ki...Ablamı saymıyorum tabi o zaten en tepelerde uçanlar familyasına karışmış olmalı.
Dadişimin uzun zamandır istediği,beklediği günlerin gelmiş olmasıdır bizi bu kadar sevindirik yapan.
Herşeyin en güzelini hak edendir o,en kıymetlisini...Şimdiye kadar böyleydi şimdiden sonrada böyle.
En güzel günlere,daha da güzel günler katmak için bu günü milat yaptım.Abla-kardeş günün ilan ettim bu günü kendi çapımda.Kutlu olsun efenim...

Dadiş,yol arkadaşıdır bi kere,belki en önemli suç ortağıdır...Kırılan bi tabağın tedirginliğini anne karşısına çıkana kadar birlikte yaşamaktır.Birlikteyken korkmamaktır,gülüp geçmektir.Yer yer eniştenin kıskanılmasıdır.Evde hep bi gürültü varetmektir.Kocaman kahkalara eşlik etmektir neden diye sormadan.Mis gibi kahve kokusudur bir araya gelindiğinde.En güzel haberlere birlikte çığlıklar atıp hoplayıp zıplayabilmek bütün sıkıntıları bi köşeye fırlatıp atabilmektir.Kendinden çok onu sevmektir dadiş demek.Her zaman gülsün istemektir...
En önemlisi de "yan yana" olmayı istemektir hayat boyunca...