Kırgınız aslında...Koca ülkeye,yaşıtlarımıza,genç hissedenlere,insan adı altında ki herşeye...
Atamıza vereceğimiz hesabı düşünüyoruz.Nası deriz sahip çıkamadık emanetine,beceremedik diye...
Gün geçtikce adım adım karanlığa taşıyoruz,özenle,itinayla güzelim ülkemizi.
Üzülmemek ne mümkün...
Bişeyleri görmemek için bu kadar kör olunabilir mi? Anlayamıyorum inanın.
Nedir bu felaketin sonunda doğabilecek güzel günler şimdilik pek tahmin edemiyorum ama yinede içimde büyüttüğüm güzel şeyler var...
Çok geç olmadan önüne geçileceğini düşünebilmek bile güzel bu durumda...
Herşeye rağmen "umutluyum tabi ki..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder