Arınmaktır derim.

Yurtta internet yok efenim bu aralar.Sesim soluğum pek cılız.
Bi özlem yok değil şimdi,okuldan yorgun argın gelip bilgisayarımı kucağıma alıp keyif yapmaya dair...
Ama şöylede bi gerçek var ki,internetsizlik iyi geldi bana sanki.Her şeyi bilmemek iyi bazen.Bazen değil,çoğunlukla!
Duymamak,görmemek,haberdar olmamak,hissetmemek...İyi şeyler aslında...
Gerçekten!

Yurt soğuk bide:)
Elim ayağım yine buz.Yine tirtir titriyorum ortalıkta.İstemsizce büzüşüp kıvrılıyorum yatağımda.
Kedi misali nerde biraz sıcaklık git kıvrıl köşeye...Hele pıtır pıtır düşen yağmur damlalarının seside kulağımdaysa,daha bi zevk alıyorum o kıvrılmalarımdan büyük bi tezatla...

Hızlı akan bişey var ki bu seneye dair,en net hissedilenden;zaman.
Yetişmekle yetişememek arasında hep bi koşturmaca.Sanırım çoğunlukla kazanan ben oluyorum.İnadına her yere her şeye yetişmeye çalışıyorum.
En önemlisi kendime yetmeye çalışıp,başardıkca değmeyin keyfime havalarında dolanıyorum ortalıkta.

Başarılarım belki başarısızlıklarım ve (bu konuda artık kesinleştim ben)keskin çizgilerim var benim.Özellikle evimden çıkıp buraya geldiğim süre zarfında daha da belirginleşip kalınlaşmış çizgiler.
Olsun.
Bişeylerin dengesini kaçırdığımda toparlanmam zaman alıyo ve can yakıyo bu.O yüzden bildiğimi okurum ben :)
Saçma insanlar ben ne yaparsam yapıyim inanın hep aynı saçmalıkta kalıyorlar yerlerinde.
O yüzden bıraktım kalsınlar.
Buda bi vazgeçiş sanırım ama en iyisidir.
Oldukça da,nettir.
:)