3 Kasım 2012 Cumartesi

Bildiğim gibi...

O kadar çok anlatmaya çalışıyorum ki.Her şeyi...Herkese.
Ne anlattığımın pek önemi yok.Sadece suskunluk olsun istemiyorum.Sessizlik olmasın istiyorum.Hep bi ses bi nefes olsun diyorum...Kahkahalar olsun,sohbetlere doyulmasın,güzel bakan gözler olsun etrafımda istiyorum.Özünde artık biraz neşe olsun diyorum yani.Ve görüyorum ki elde ettiğim zamanlar hiç hiç az değil...

Bi koşturmacadır gidiyo yine.Ya alabildiğine durgun zamanlara ya da olabildiğince koşuşturmalı zamanlara düşüyorum.Yine koşturmalarda,yine hiç kimseye yetişememelerdeyim.Kendime kalamıyorum çoğu zaman.Gülşaha zaman bulamadığım günlere denk düşüyorum.Belki en iyisi de bu diyorum ya,neyse.

Bu günüme,yanımdakilere ve belki yanımda olmayanlara,gülüşlerime,düşlerime,yapabildiklerime hep şükrediyorum şu sıralar...
Hayat dediğin bi ters bi düz.
Bazen tersi düzünden daha güzel bazen düzü tersinden daha sancılı.Çok zor oldu belki çok sancılı oldu ama bi öncekinden daha zor değil bazı şeyleri öğrenmem.Artık biliyorum,öğrenmemde kabullenmem de çok daha kolay.Her defasında bi öncesinden daha kolay...
Kolay.




-Bazı şeyler başka şekilde, başka yüzlerde, başka şehirlerde, başka hayatlarda başlamak için biter demek istiyorum bugün. Bir de yağmur gerekiyor içime.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder