7 Aralık 2012 Cuma

*Taksim deyip geçmem.En önemli denge alanım orası benim...

İstanbul'a geldiğim zamana çok lanet ettiğim zamanım var benim.Neden burdayım,ne işim var benim bu kadar uzakta diye başımı vuracak taş aramışlığım çok...
Çoğunu dillendirmem ama tahminlerden çok daha fazla.
Fazlaydı yani...
Artık iyi kiler önplanda.
Şöyle bi durup ölçüp tarttığımda keşkelerim kadar güçlü iyi kilerimde var.Hatta haksızlık yapmamam lazım,iyi kilerim çok çok daha fazla.

İşte yine öyle iyi ki dedirtecek dostlarla,iyi ki yaşıyorum dedirtecek bi gece olacak.
Onlar yine bana iyi gelecek,ben yine iyi ki gelmişim diye kendi kendime aferin Gülşah diyip mutlu edicem kendimi.Kat kat mutluluk yaratıcam kendime...

Koşturmacalar arasında aynı zamana denk düşebilmemiz hepimizinde orda olmak istemesinden.Birbirimize iyi geliceğimizi bilmemizden,mutlulukları çoğaltmayı sevmemizden...
Yani demem o ki,her şeyin karşılıklı olduğunu,birimizin iyiliğinin diğerini de iyileştirdiğini bilmemizden...

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder