Her yerdeyim aslında ama hiç bi yerde de olamıyorum aynı zamanda.
Her yere ucu ucuna yetişip özünde hep geç kaldım düşüncesiyle erkenden oluyorum olmam gereken yerlerde galiba.
Evet anlaşıldığı üzere kafam allak bullak beynim karma karışık.
Ama bildiğim en net şey;hayatımın hiç bi döneminde bu kadar yorulmadığım.
Şikayet ettiğim bi durum değil,hep diyorum ya kafam huzurlu olduktan sonra beden yorgunluğu çekilir diye...Öylesi işte.
Bazen sınırları zorladığımı biliyorum ama diyorum ki en ucuna kadar,gittiği yere kadar yürü Gülşah.
O yüzdendir ki inatla vazgeçmiyorum sahip olduklarımdan.
Sabır en yüce duygu şu sıralar zihnimde,kalbimde ve dilimde.
Aklım bin parça belki ama önceliklerim hiç değişmedi...Bu yorgunluk bu yoğunluk sadece kıymetlilere ayırdığım zamanlara göz koyduğu için kemiriyo içimi,zaman zaman da kendime ayırdığım zamana hatta bu bloğa kaçıp geldiğim anlara :)
Ama yapmak istediklerim,kendime verdiğim sözlerim ve dileklerim var.
O dilekleri dileyip gelip beni bulmasını beklemek gibi bi tembellikte değilim,biliyorum çabalamam gerektiğini...
Yani içimde umut,gözümde bi pırıltı ama üstümde koca bi yorgunlukla ordan oraya koşturmam da işte sadece bu yüzdendir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder